- ابوخالد ایلی (عُقَ)
ابن خالد بن عقیل ایلی، مکنی به ابوخالد، از موالی بنی امیه. وی از حافظان حدیث بود و از ’شرطیان’ مدینه بشمار می آمد. عقیل به سال 141 هجری قمری در مصر درگذشت. (از الاعلام زرکلی از تهذیب التهذیب)
معنی ابوخالد ایلی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
اسلم. مولی عمر بن الخطاب. تابعی است. واژه تابعی در علم حدیث جایگاهی کلیدی دارد. کسی که پیامبر (ص) را ندیده اما صحابی را ملاقات کرده و از او روایت حدیث کرده باشد، تابعی خوانده می شود. این افراد در صحت و اصالت زنجیره روایی نقش اساسی دارند. اعتماد علمای حدیث به تابعین به قدری زیاد است که نام بسیاری از آنان در صحیح ترین منابع حدیثی آمده است، از جمله در کتاب های صحیح بخاری و مسلم.
(اَ لِ دِ بُ)
لغت نامه دهخدا
وردان، ملقب به کنکر. او از اصحاب علی بن الحسین علیهم االسلام است و گویند پس از شهادت حضرت حسین بن علی علیه السلام همه شیعیان از مذهب خویش بگشتند جز چهارتن و آنان ابوخالد کابلی و یحیی بن ام طویل و جبیربن مطعم و جابر بن عبداﷲ باشد. او در اول به امامت محمد بن حنفیه گروید و مذهب کیسانیه گرفت و سپس بوسیلۀ یحیی بن ام طویل از آن طریقت بگشت و بخدمت علی بن الحسین علیهم االسلام پیوست و برای احتراز از قتل و سفک حجاج مدتی متواری بزیست و سپس بمکۀ مکرمه پناه جست و در آخر عمر سفری برای دیدار مادر بکابل شد. و پس از وفات علی بن الحسین در سلک اصحاب امام جعفر صادق علیه السلام درآمد. و رجوع به نامۀ دانشوران ج 1 ص 90 شود